Blog: Gewasbeschermingsdagen

In ons traditionele denken staat de mens aan de top van de natuurlijke pyramide. De mens als heerser over Moeder Aarde. Maar als wij goed kijken en luisteren moet het ons zo langzamerhand wel duidelijk zijn dat het beeld er toch anders uitziet. Wij als mensheid dragen de schepping op onze schouders, wij dragen in ieder geval de verantwoordelijkheid voor de onnatuurlijke ontwikkelingen van alles wat op Moeder aarde plaatsvindt. Ik moest hier aan denken tijdens de gewasbeschermingsdagen in het WHC. Naast een beetje discussie over bio of chemisch vond daar een geweldige uitwisseling van kennis en ervaring plaats. Ervaringen werden uitgewisseld vanuit door de leveranciers georganiseerde proeven en door adviseurs onderling. Ik ken eigenlijk geen sector, buiten het agri-domein, waar experts hun kennis en ervaring zo onbaatzuchtig uitwisselen en delen. Heel bijzonder denk ik en wel omdat het ons als sector in totaliteit naar een hoger plan brengt.

Wij als mensheid kunnen nadenken, wij hebben de brains en hebben daarmee de verantwoordelijkheid om mens en natuur te beschermen. De natuur zal het wel redden, echter of wij als mensheid overleven is zeer de vraag. In een marktgeoriënteerde samenleving is sprake van winstoptimalisatie en is gericht op het recht van de sterkste. Deze houding is echter een ramp voor de zwakkeren in onze samenleving , maar vooral voor Moeder Aarde. Vanuit de biologische gewasbescherming is men op zoek naar een balans tussen verdienmodel en het belang van de gezondheid van ons allen. En dat valt niet altijd mee. Natuurlijk was er heel wat wetgeving voor nodig, het gaat niet van harte. Maar het is uiteindelijk ook voor onszelf, onze kinderen en onze kleinkinderen een positieve ontwikkeling.

Als je oog in oog staat met en meedoet aan het onleefbaar maken van Moeder Aarde, dan is neutraliteit niet acceptabel. Je wordt dan automatisch onderdeel van het probleem. Je kunt niet zeggen "ich habe es nicht gewusst". Je bent erbij geweest en je wist c.q. weet wat de gevolgen kunnen zijn.

Aandacht voor jezelf, je gezin, je omgeving, je leefwereld, de wereld en wellicht ook het universum, begint soms klein, maar heeft groeipotentieel en is buitengewoon waardevol voor het leven op aarde!

Bron: Hans Ligtenberg