Blog: Het Shellvonnis en de gevolgen voor de tuinbouw

Onlangs baarde het Shellvonnis wereldwijd opzien, waarin een internationaal gerenommeerd en beursgenoteerd olie- en gasbedrijf, gesommeerd is om de uitstoot van broeikasgassen versneld terug te brengen.  Alhoewel het de verwachting is dat Shell in beroep zal gaan, houden experts er rekening mee dat ook andere internationale oliemaatschappijen in andere landen aan soortgelijke rechtszaken onderworpen zullen worden en worden gedwongen om verdere schade aan het milieu te voorkomen.

In Nederland is het Shellvonnis geďnitieerd door Milieudefensie en zij geven aan nu hun peilen te richten op grote spelers uit andere sectoren en dan met name op die sectoren die een relatief grote impact hebben op aantasting van het milieu. Het klinkt in dat opzicht dan ook niet vreemd dat bedrijven als Friesland Campina, Vion en kunstmestleveranciers worden genoemd.

In een interview in het NRC van zaterdag 10 juli zeggen Donald Pols (Milieudefensie) en Roger Cox (advocaat), dat geen enkel bedrijf zijn verantwoordelijkheid door deze uitspraken ten aanzien het klimaatakkoord kan ontlopen en dat het ook niet ondenkbaar is dat bestuurders van grote bedrijven in de toekomst hoofdelijk aansprakelijk kunnen worden gesteld. Dit is nogal wat en de vraag die de glastuinbouw kan stellen, is wat zijn de eventuele gevolgen voor onze sector.

Feit is dat de glastuinbouw een grootverbruiker van aardgas is en daarmee automatisch interessant is voor activistische organisaties om je peilen op te richten. Ook in onze sector zijn grote spelers te vinden, al zijn die wellicht wat minder bekend dan Friesland Campina.

Het is mijn mening dat we ons hiervan bewust moeten zijn en vooraf op moeten inspelen. Er zijn grofweg twee manieren om te acteren op deze ontwikkeling. Defensief en passief door je huidige beleid zoveel mogelijk te verdedigen en de transitie naar hernieuwbare energie en duurzame tuinbouw zoveel mogelijk te vertragen of offensief en proactief door de transitie naar hernieuwbare en duurzame tuinbouw versneld te bereiken.

Laatste optie lijkt mij daarbij het meest verstandig, uiteindelijk hebben we geen tijd te verliezen om de klimaatgevolgen zo veel mogelijk te beperken, maar het is ook beter voor de reputatie van onze sector en, is mijn stellige overtuiging, het is ook beter is de concurrentiekracht van de sector.

In een eerder blog gaf ik al het belang aan van een sterk platform waarin verschillende belanghebbenden constructief met elkaar praten, om een versnelde transitie te bereiken. Wanneer we terechtkomen in een situatie waarin door middel van rechtszaken bepaalde zaken afgedwongen gaan worden, dan zijn er vooral verliezers. De samenleving door een (te) trage transitie en de sector door het verlies van reputatie.

Bron: Robert van der Lans