Blog: WTF, hoe zit dat toch?

De laatste weken lees ik in verschillende mediaberichten dat de prijzen voor glasgroenten steeds verder inzakken. De prijzen zijn onder de vijfjarige gemiddeldes gedoken. 13 cent voor een komkommer, 78 cent voor een kilo tomaten, 50 cent voor een kilo paprika's, etc. En dan komen tegelijkertijd vanuit de consumentenmedia berichten dat gezond eten te duur is, waardoor mensen steeds ongezonder leven en van alles gaan mankeren. Hierdoor rijzen de kosten voor de gezondheidszorg de pan uit. De ziektezorgverzekering wordt zo in de toekomst onbetaalbaar voor mensen met een gemiddeld of laag inkomen.
 
Nou gooi maar in m'n pet!! Ik begrijp er dan niks meer van… Waar gaat dit fout? Wie snapt dit nog?
De kweker krijgt te lage prijzen om de kostprijs te dekken en de consument kan de producten niet kopen, omdat gezonde producten te duur zijn. Of wil de consument ze niet kopen? Dan kan ook een optie zijn. Een diepvriespizza is makkelijker dan eigenhandig een salade maken. Daar zal ook een deel van de oorzaak liggen, want je moet er wel moeite voor willen doen om gezond te eten. Maar als je liever lui dan moe bent, kun je door middel van het zelfrechtvaardigingsgevoel, gewoon zeggen: 'Gezond eten is veel te duur, dat kan ik niet betalen'.
 
Maar dit is het niet alleen, want in de supermarkten zie ik niet dat de prijzen mee zakken met de marktprijzen die de producenten krijgen. Ze stijgen wel mee, maar zakken niet mee. Lijkt net de benzineprijs! Dus hier zit een systeem tussen waardoor sommige partijen veel geld verdienen en dit niet evenredig wordt verdeeld, zodat het voor iedereen 'goed te doen' is. De teler die een gezonde prijs ontvangt, de supermarkt die een 'normale' marge op de producten zet en de consument die gezond eten tegen een 'normale' prijs kan kopen. Er zijn belangen die voor het oog niet zichtbaar zijn, maar wel ons leven (als mens) dermate negatief beďnvloeden dat 95% van de bevolking hier de dupe van is. En dit is niet alleen op het gebied van gezond eten…
 
Wie de oplossing heeft, mag het zeggen!

Bron: Martine van der Meer