Henk Strating: Lokale trots

Ik ben op dit moment op Sicilië en lunchte in het stadje Pachino in de zuidwest hoek van het eiland. Het meest zuidelijke puntje van Italië. Het stadje is bekend om zijn kerstomaatjes. Als die uit Pachino komen wordt dat erbij vermeld. In groente en fruitwinkels en supermarkten, op de markt en ook op de menukaart in mijn lunchrestautant. De pasta die ik bestelde was gemaakt met kerstomaatjes uit Pachino. Maar het product van eigen bodem was niet het enige ingrediënt waarvan de herkomst werd vermeld. De kaas, gesmolten onder de pasta in plaats van er over heen, was Ragusaner, uit de iets verderop gelegen barokstad Ragusa. En de tartaar van garnalen die de pasta bedekte kwam uit Mazara del Vallo, een havenplaats die een flink stuk naar het noorden ligt.

Drie herkomstbenamingen in de beschrijving van één lunchgerecht. De lokale trots straalt ervan af. Ik denk dat er maar weinig plaatsen op Sicilië zijn die niet iets produceren dat kwalitatief superieur is. Citroenen uit Syracuse, pistachenoten uit Bronte op de flanken van de Etna, aardbeien uit Marsala, waar natuurlijk ook de bekende versterkte wijn vandaan komt. Bij wijnen is het overigens zeer gebruikelijk om de herkomst van de wijn te vermelden. Wijn waarvan de herkomst onbekend is, zoals die van flessen die vermelden dat de inhoud afkomstig is uit verschillende landen in de Europese gemeenschap, mag misschien goedkoop zijn, maar wijnliefhebbers zullen die doorgaans in de supermarktschappen laten liggen.

Dat lijkt mij ook precies het belang van herkomstbenamingen. Ze onderscheiden producten, staan voor vakmanschap en kwaliteit waarvoor menig consument bereid is er wat meer voor te betalen. Dat stimuleert de producent om verdere kwaliteitsverbetering na te blijven streven. Lokale trots die bijdraagt aan betere producten. Ik hou ervan!

Bron: Henk Strating