Henk Strating: Plastic stad

De afgelopen weken verbleef ik in de zuid-oost hoek van Sicilië. De kustlijn vormt daar op het grootste eiland in de Middellandse Zee als het ware een schiereilandje dat in zuidoostelijke richting uitsteekt. Het is een uitgestrekt tuinbouwgebied. De kerstomaten van Pachino komen hier vandaan. Die zijn vermaard. Tot ver buiten de streek zie je op markten en bij groente- en fruitzaken speciale vermeldingen van deze heerlijke tomaatjes. Maar er worden ook allerlei andere producten geteeld, zoals paprika’s, artisjokken, courgettes, aubergines, spinazie, sla, komkommers, meloenen, wortels en uien, waaronder de mooie grote rode uien uit het ieniemienie kustplaatsje Rondello, niet meer dan enkele tientallen huizen, gelegen in een prachtig beschermd duingebied. En niet te vergeten de sierteelt van vooral sierplanten.

Deze agrarische bedrijvigheid vraagt om veel arbeidskrachten die in dit dunbevolkte deel van Italië niet zonder meer voorhanden zijn. Het tekort wordt aangevuld met arbeidskrachten afkomstig uit de Noord-Afrikaanse Middelandse Zee-landen en Albanië. Hotels en vakantiehuizen worden een groot deel van het jaar gebruikt voor hun huisvesting. Je komt ze tegen in de bars van de verschillende kustplaatsjes waar ze vaak met elkaar voor of na werktijd ontbijten en koffie of een biertje drinken en in het weekend bijpraten of kaarten. Caffè Bar La Sirene in het badplaatsje Punta Bracetto waar ik verbleef was op werkdagen dan ook al vanaf 4 uur 's ochtend open...

Maar wat mij het meest opviel was de áfwezigheid van glas! Van een afstand lijkt het gebied, zeker als de zon schijnt, op de 'glazen stad', zoals ik die in het Westland ken. Maar als je dichterbij komt zie je dat deze 'stad' niét van glas, maar van plastic is. Alle wanden en daken van alle kassen, groot en klein, zijn vervaardigd van doorzichtig plastic dat op grote rollen wordt aangevoerd. De 'plastic stad' van Zuid-Oost Sicilië. En dat is voor mij als Nederlander toch een vreemde gewaarwording.

Bron: Henk Strating