Martine van der Meer: Ik snap het heus wel...

De arbeidsmarkt is onnavolgbaar.
 
Er gebeurt veel en ik snap veel:

• Dat de politiek vindt dat mensen in de bijstand, het werk kunnen doen wat arbeidsmigranten nu doen.
• Dat de politiek denkt dat als er een stop komt op arbeidsmigranten, werkgevers mensen uit de bijstand aan het werk ‘zetten’.
• Dat de politiek veel investeert in initiatieven om mensen in de bijstand (werkzoekenden) aan het werk te krijgen.
• Dat de politiek vindt dat mensen die parttime werken, wel een paar uur meer kunnen werken.
• Dat werkgevers vinden dat werken moet lonen, omdat mensen anders niet (meer) willen werken.
• Dat de politiek ook vindt dat werken lonend moet zijn.
• Dat werknemers ondervinden dat het verschil tussen hun bruto en netto salaris steeds groter wordt.
• Dat werkgevers mensen nodig hebben in deze krappe arbeidsmarkt die wèl willen werken.
• Dat de politiek verwacht dat mensen met een bijstandsuitkering ondanks dat ze erop achteruit gaan, wèl gaan werken.
• Dat het voor mensen uit de bijstand niet lonend is om te gaan werken, omdat ze dan hun toeslagen en andere (voor)rechten en geneugten verliezen.
• Dat de inflatie steeds hoger wordt, als het leven duurder wordt onder het mom van crisissen als Corona, oorlog Oekraïne, stikstof, etc.
• Dat branches alle kansen grijpen om prijsverhogingen te kunnen doorvoeren.
• Dat een aantal branches nog nooit zoveel hebben verdient door deze crisissen. En dat het verschil tussen de minima en maxima heel groot is geworden.
• Dat er steeds meer een beroep wordt gedaan op initiatieven om mensen te voorzien in hun behoeften (voedselbank als voorbeeld)
• Dat de politiek door de bomen het bos niet meer ziet, in het landschap Nederland door hun eigen manier van werken.

 
Maar wat ik niet snap is:

• Dat er een proef wordt gedaan in Zaanstad en nu ook in Tilburg om mensen meer gratis geld te geven naast hun bijstandsuitkering om meer bestaanszekerheid te garanderen, want volgens de projectleider Pieck is het gewoon een kwestie van “te weinig geld hebben om rond te komen”. 
• Dat ook in Rotterdam een project loopt dat mensen in de bijstand 1.000 euro per maand extra krijgen, zonder er iets voor terug te hoeven doen.
• Dat juni 2023 Klaas Knot zich zorgen maakt om de hoge loonsverhogingen omdat dit de inflatie alleen maar meer zal aanwakkeren, terwijl dezelfde meneer Knot in april 2023 aangeeft ‘niet bang te zijn dat de sterke loonstijging de inflatie verder opjaagt.
• Dat de politiek niet begrijpt dat mensen niet willen werken, omdat ze in Nederland niet hoeven te werken voor hun geld. Er zelfs op achteruit gaan.
• Dat de politiek niet begrijpt dat gratis geld niet bestaat, dit is geld van de belastingbetaler, veelal de hardwerkende Nederlander.

 
Hoe komen we als land tot oplossingen als we zulke tegenstrijdigheden creëren? Heeft dit een doel die tegenstrijdigheden? Hoe moet je hier als werkgever op inspelen? Hoe zorg je als werkgever voor betaalbare, aantrekkelijke en duurzame arbeidsvoorwaarden voor je medewerkers? Hoe kun je als werkgever mensen stimuleren om te werken, als je het beleid zelf ook niet begrijpt? Dit is een hele uitdaging!

Bron: Martine van der Meer