Martine van der Meer: Kijk jij achterom?

Als je naar de wc bent geweest, gebruik je dan toiletverfrisser? Zet jij je mok in de vaatwasser na gebruik? Haal jij koffie voor je collega? Zet je de radio aan op kantoor? Ga jij lunchwalken? Allemaal van die details die onderdeel zijn van een bedrijfscultuur...

Als je net ergens bent, stel je je altijd voorzichtig op en tast je af wat normaal is. En dan pas je je waarschijnlijk aan ‘op dat normaal’. Elk bedrijf heeft een andere cultuur, net als elke familie eigen normen en waarden heeft, elke vereniging, elke school, elke gemeenschap, elk land, etc. Het is heel gewoon, maar wat als gewoon wordt ervaren, moet je vaak zelf ontdekken. Dat is aftasten.

Wij hebben onlangs op ons CombiVliet kantoor, vier nieuwe collega’s van Agro Care onthaald als gevolg van de fusie. Het komende jaar komen zij aan de andere kant van Maasdijk bij ons zitten. En een medewerker van ons is naar het kantoor op Honderdland verhuisd. Dat is wennen. Het is namelijk geen eigen keuze en dat is toch wel van invloed op het gevoel.

Omdat we ons eigenlijk ook niet echt bewust waren van onze cultuur, hebben we een klein enquête-tje gedaan met oa. onze nieuwe collega’s waarin we iedereen vroegen om de wensen en gebruiken. Wat vinden ze leuk en waar hebben ze geen behoefte aan. Leuk om de antwoorden te lezen. Ook wel verhelderend wat gewenst is en niet gewenst. Dat kan per persoon dus verschillen. De diversiteit maakt het leuk. Het is fijn als je jezelf kunt zijn. En ook dat mensen geen verwachtingen van je hebben als je lekker op jezelf bent, ik dus. Geen verwachtingen geven tenslotte geen teleurstellingen.

Ik haal alleen koffie voor m’n bezoekers. Het is niet zo dat ik het niet voor een ander wil doen, maar ik wil liever geen verplichtingen. Regelmatig ben ik onderweg, en als het dan mijn beurt zou zijn, dan is dat niet fair. Ik zit ook alleen in m’n kantoor of ‘hok’ net hoe je het noemt. Thuis noemen ze het de bezemkast, ha, ha! Maar ik zit er heerlijk om mezelf. Kan doen wat ik wil. Heb dagelijks mensen op bezoek die even komen bijpraten op m’n bankje en een snoepje komen halen, of tomaatje natuurlijk. Ook dat is wennen voor de nieuwe mensen. Hoe komen die anderen aan die snoepjes? Kun je zomaar naar binnen lopen? Eet die Martine je niet op, ha, ha! Nee, ik eet geen mensen, ook geen snoepjes... Ik heb de discipline om eraf te kunnen blijven. Goed hè?

En als ik de wc heb gebruikt, kijk ik ook altijd ff achterom hoe ik deze achterlaat voor de volgende. Klinkt heel gewoon, toch? Maar hoor regelmatig dat niet iedereen achterom kijkt, of wellicht een bril nodig heeft! Dat ben jij toch niet?

Bron: Martine van der Meer