Vincent Jansen: Komkommertijd

Komkommertijd… Ineens zit je er middenin, zonder dat je het door hebt. Zoals laatst toen ik een paar boeken wilde lenen bij de bibliotheek maar er achter kwam dat ik mijn pas kwijt was. De uiterst vriendelijke medewerker zei: ‘Ik kan direct een nieuwe voor u aanvragen, maar u ontvangt hem waarschijnlijk pas over een week of 6’. Toen ze mijn verbaasde blik zag, voegde ze er met een glimlach aan toe: ‘Komkommertijd hè.’

Kort daarna word ik er nogmaals aan herinnerd. Een servicebeurt voor mijn auto, notabene op hun eigen verzoek. Ik bel met de garage voor een afspraak en krijg een eerste optie pas over 5 weken! Op mijn vraag of het niet eerder kan, hoor ik: ‘Nee meneer, het is echt komkommertijd op het moment.’

Komkommertijd dus… Waarom krijgen die groene vruchten (ja het is fruit, geen groente) de schuld van een periode waarin iedereen op vakantie is, er veel bedrijven en gemeenten stil liggen en er weinig nieuws te melden is? Het antwoord is even simpel als logisch. Vroeger viel het komkommerseizoen altijd in de zomer, de tijd dat half werkend Nederland met zijn kont op het strand ligt. Vandaar komkommertijd dus!

Bij ons is het allesbehalve komkommertijd. Ten eerste omdat 80% van onze medewerkers werkzaam is in de tomaten. Ten tweede omdat het nu hoogseizoen is, en we in de piek van de piek zitten. We merken dit o.a. aan het gebrek aan huisvesting. Iedere week is het weer een uitdaging om voldoende bedden tot onze beschikking te hebben. Zonder dat we achteruit gaan in kwaliteit en standaard welteverstaan. Vroeger weken we nog weleens uit naar vakantiehuisjes, maar naast het feit dat dit voor bewoners zeer weinig comfort biedt, waren de locaties ook moeilijk te beheren. Kwalitatieve huisvesting is tijdens komkommertijd dan ook zeer lastig te vinden en eenmaal gevonden laat het zich behoorlijk betalen.

Ook merken we het aan de toename in ‘akkefietjes’. Zoals die ene grapjas die besloot om na het beëindigen van zijn dienstverband niet zijn auto terug te geven, maar ermee naar Italië te rijden. Wel stuurde hij netjes een bericht dat de auto bij een tankstation nabij Milaan stond geparkeerd, met de sleutels op het wiel. De auto werd gelukkig onbeschadigd teruggevonden. En zo zijn er nog talloze (grappige) situaties waar ik wel een boek mee vol kan schrijven.

Wat ik echter merk in deze drukke periode, is dat we bij NL Jobs allemaal op scherp staan. Juist nu moeten we knallen en dat gebeurd ook. Zonder morren wordt er een extra uurtje gewerkt, een telefoon opgenomen in de avond, ingelogd in het weekend of mail beantwoord tijdens vakantie. Of op en neer naar Italië gereden om een auto op te halen… Hoe meer mensen, hoe meer vreugd (lees: problemen) en des te flexibeler wij worden.

Komkommertijd loopt langzaam op zijn eind. Voor ons betekent het echter nog een paar weken flinke drukte. Nee die komkommer is voorlopig nog niet op…

Bron: Vincent Jansen