Wouter van Vliet: Effect van échte aandacht

Echte aandacht is een schaars goed geworden de laatste jaren. Er zijn op een dag zoveel belangrijke en minder belangrijke dingen waar we onze aandacht over willen verdelen: vergaderingen, e-mails, WhatsApp-berichten en alle andere sociale media die er vandaag de dag zijn. En dan heb ik het nog niet eens over je gezin, familie en vrienden, eigenlijk nog veel belangrijker.

Al die dingen vragen nogal wat van onze hersencapaciteit. Ik las pas dat het schakelen tussen taken of activiteiten vergeleken kan worden met een IQ-verlies van 10 punten. Dit telt op zo’n dag aardig op. Door dat vele schakelen presteren velen van ons onder ons eigenlijke kunnen.

Als je voor een vergadering nog even snel een appje leest of je e-mail checkt, zal je een stuk minder gefocust die vergadering ingaan. Sterker nog, grote kans dat je die hele vergadering nog denkt aan dat ene bericht.

Tijdens de coronacrisis waren programma’s als Teams een mooie uitkomst ter vervanging van fysieke ontmoetingen. En nog steeds is het soms een uitkomst als een fysieke ontmoeting niet mogelijk is, maar ik merk ook dat elkaar via Teams zien niet zo waardevol is, als in het echt bij elkaar komen. Dan heb je vaak de volle aandacht voor elkaar, terwijl dit via een Teams-meeting minder vanzelfsprekend is. Ik denk dat we na de coronacrisis weer opnieuw moeten leren communiceren met échte aandacht voor elkaar.

Ik heb me dan ook voorgenomen om na de vakantie meer échte aandacht te geven in gesprekken, het liefst in een bijeenkomst op locatie zonder beeldschermen. Zouden we van dat Teams-overleg een kort telefoongesprek kunnen maken om in een paar minuten tijd de belangrijkste zaken te bespreken? De tijd die daarmee vrijkomt kunnen we dan weer goed gebruiken om persoonlijk contact weer nieuw leven in te blazen.

Vorige week hoorde ik nog iemand zeggen “Ik bel eigenlijk nooit, dat vind ik eerlijk gezegd een beetje eng. Ik stuur liever een e-mail of een WhatsApp- of Snapchatberichtje.” Ik antwoordde dat ik dat een gemiste kans vind, want in een goed gesprek zeggen de stiltes die vallen nog het meest. Als je daar goed naar luistert, hoef je niks te zeggen, dan spreekt de échte aandacht die dan plaatsvindt juist tot de verbeelding.

Bron: Wouter van Vliet