Zorgen Glastuinbouw NL over Natuurherstelwet

Zorgen Glastuinbouw NL over Natuurherstelwet

Maandag 17 juni stemden de EU-milieuministers nipt in met de Natuurherstelwet. Met de wet wil de Europese Commissie de natuurgebieden in Europa herstellen. Een eerder met het Europees Parlement gesloten deal, die meer ruimte biedt voor maatwerk, wordt daarmee definitief van kracht. Met deze deal krijgen lidstaten meer vrijheid in het herstellen van natuur en kan de energietransitie blijven doorgaan. Tegelijkertijd is het onzeker of de ruimte voor flexibiliteit en maatwerk ook standhoudt bij de rechter.

Glastuinbouw Nederland maakt zich dan ook zorgen of de ruimte voor flexibiliteit en maatwerk stand kan houden bij de rechter. Jurisprudentie zal pas over tientallen jaren de echte tanden van de wet laten zien. Dit is een groot risico, omdat het opnieuw kan leiden tot grote problemen in de vergunningverlening van projecten, zoals we nu met stikstof zien. Eerder bleek er nog onvoldoende steun in de Raad. Net als Nederland stemden Hongarije, Italië, Polen, Slowakije en Zweden toen tegen het wetsvoorstel. Met de draai van Oostenrijk en Slowakije na de verkiezingen is er nu toch een meerderheid voor het wetsvoorstel. De Natuurherstelwet is daarmee definitief. Tegen 2026 moet Nederland zijn eerste plannen indienen in Brussel over hoe het wil voldoen aan de doelen en verplichtingen van de wet.

Natuurdoelen juridisch onzeker
De wet verplicht lidstaten om in 2030 in 30% van alle natuur (‘habitatten’) met een slechte kwaliteit herstelmaatregelen door te voeren. Tegen 2050 loopt dit op tot 90% van het habitatoppervlak in slechte staat. Tot 2030 moeten lidstaten daarbij prioriteit geven aan herstel van Natura 2000-gebieden, daarna kijkt de wet naar alle natuur in het land. Om habitatten een gezonde status te geven, moeten lidstaten stapsgewijs maatregelen treffen om deze terug weer te brengen in de natuur. In bepaalde gevallen kan een lidstaat een uitzondering krijgen van deze doelen, bijvoorbeeld als een habitat veel voorkomt in Europa of herstel om externe redenen achterblijft. Dat geeft lidstaten enige flexibiliteit.

Vervolgens moeten landen ervoor zorgen dat deze natuur niet meer in kwaliteit achteruitgaat. Oorspronkelijk was dit verslechteringsverbod een verplichting, nu moeten lidstaten zich inspannen om dit te voorkomen. Daarnaast kan voor een specifiek habitat een uitzondering worden verkregen, wanneer de algehele status van dit habitat in een (dichtbevolkt) land wel verbetert. Die inspanningsverplichting geeft ook onzekerheid. Hoewel het niet langer om verplichtingen maar om ambities gaat, weten we niet of de rechter dat later ook handhaaft. Jurisprudentie zal dat de komende decennia duidelijk moeten maken.

Lees meer

Bron: Glastuinbouw Nederland

Deel artikel